martes, 23 de marzo de 2021

El control de la rebeldía

 

lauragutierrezg, un flamante blog de Tumblr. No te pierdas ni una  publicación de lauragutierrezg Crea gifs, únete a chats en grupo y  encuentra a gente que comparte tus intereses en la aplicación. Descarga la  aplicación No, gracias ... 1,5 millones de ...

El BDSM existen personas sumisas quienes, de forma consciente, luchan contra su condición de ser sometidas por otra persona. Quizás como una vía de conseguir sentirse realmente sometidas. Como si esa rebeldía consciente haga que el dominante se sienta forzado a ser más amo aun para doblegarlas. Quizás porque forma parte de su personalidad, sin más. Sea como sea, es una realidad. La pregunta es: ¿pueden controlar esas personas sumisas esos ataques de rebeldía? Quizás controlar esos arranques de rebeldía donde luchan por no ser sometidas, les restaría el sentirse realmente sumisas.

Desde la comodidad, cualquier persona dominante, prefiere una persona sumisa que sea realmente dócil, pasiva y obediente. Buscamos personas que no nos den “problemas” y muchos lo hacemos porque no queremos confundir esa rebeldía consciente con una negativa real. Y no hablo aquí de evitar frustraciones.

Intentaré explicarlo de otra manera: imaginad una sesión, hay un amo y una sumisa, es su segunda o tercera sesión, se conocen, pero no existe aún ese vínculo que hace que comprendas a la otra persona con una sola mirada (algo para lo que se necesitan meses o incluso años). Imaginad que esas dos personas pactan una sesión donde van a suceder unas ciertas prácticas. El amo ya sabe que a la sumisa le gusta luchar, le gusta rebelarse de vez en cuando. La sumisa, consciente de que el amo lo sabe, no va a hacer nada por evitar esos momentos de rebeldía, porque forman parte de su personalidad (surgen de improviso) y porque le gusta sentirse realmente obligada. La sesión arranca y comienzan con ciertas prácticas, todo va bien, pero en un momento determinado la sumisa comienza a negar con la cabeza, a luchar porque no suceda lo que está sucediendo. El amo, que cree conocerla, sabe que esa es su forma de proceder y pone más empeño en someterla, le coge de las muñecas y la obliga. La sumisa continúa luchando con todas sus fuerzas.

¿Cómo sabe el amo que la sumisa está rebelándose o que en realidad no quiere esa práctica y desea parar la sesión? La respuesta sería: tenemos una palabra de seguridad. De acuerdo, pero no deberíamos llegar a ella porque si una sumisa dice varias veces “no” o se rebela con todas sus fuerzas a lo que sucede, eso debería significar parar la sesión de inmediato.

¿Dónde está el límite entre el rebelarse y el negarse? A veces es difícil verlo, sobre todo cuando no hay un profundo conocimiento. En algunas ocasiones, una situación así puede resultar peligrosa porque podemos provocar una situación casi de abuso cuando el amo confunda negativa real con una rebelión consciente.

Confundir el juego con la realidad.

¿Qué podemos hacer? Si creemos que esa situación puede darse, deberíamos hablarlo, deberíamos evitar en lo posible esos momentos de rebeldía hasta que tengamos un profundo conocimiento de la otra persona y sepamos diferenciar claramente lo consciente de lo inconsciente. Podemos tener sesiones, eso nos ayudará a conoceros mejor, pero tenemos que intentar hacer comprender a la persona sumisa que debe detener esos momentos de rebeldía y que debe hacerlo no porque así es todo más fácil para el amo sino porque, hasta que no pasen unas cuantas sesiones y se conozcan más en profundidad, no deberían asumir ambos el riesgo de confundir realidad con juego, confundir una práctica con un abuso.

El BDSM es un mundo de sensaciones maravillosas, pero también es un mundo donde (por sus características) debemos esforzarnos por actuar de forma que evitemos cualquier peligro emocional o físico hasta que tengamos la total seguridad de que hemos eliminado cualquier posible peligro real de la ecuación.


Al BDSM existeixen persones submises qui, de manera conscient, lluiten contra la seva condició de ser sotmeses per una altra persona. Potser com una via d'aconseguir sentir-se realment sotmeses. Com si aquesta rebel·lia conscient faci que el dominant se senti forçat a ser més amo fins i tot per a doblegar-les. Potser perquè forma part de la seva personalitat, sense més raonaments. Sigui com sigui, és una realitat. La pregunta és: poden controlar aquestes persones submises aquests atacs de rebel·lia? Potser controlar aquestes arrencades de rebel·lia on lluiten per no ser sotmeses, els restaria el fet de sentir-se realment submises.

Des de la comoditat, qualsevol persona dominant, prefereix una persona submisa que sigui realment dòcil, passiva i obedient. Busquem persones que no ens donin "problemes" i molts ho fem perquè no volem confondre aquesta rebel·lia conscient amb una negativa real. I no parlo aquí d'evitar frustracions.

Intentaré explicar-ho d'una altra manera: imagineu una sessió, hi ha un amo i una submisa, és la seva segona o tercera sessió, es coneixen, però no existeix encara aquest vincle que fa que comprenguis a l'altra persona amb una sola mirada (una cosa per a la qual es necessiten mesos o fins i tot anys). Imagineu que aquestes dues persones pacten una sessió a on succeiran unes certes pràctiques. L'amo sap que a la submisa li agrada lluitar, li agrada rebel·lar-se de tant en tant. La submisa, conscient que l'amo ho sap, no farà res per evitar aquests moments de rebel·lia, perquè formen part de la seva personalitat (sorgeixen d'improvís) i perquè li agrada sentir-se realment obligada. La sessió arrenca i comencen amb unes certes pràctiques, tot va bé, però en un moment determinat la submisa comença a negar amb el cap, a lluitar perquè no succeeixi allò que està succeint. L'amo, que creu conèixer-la, sap que aquesta és la seva forma de conducta i posa més obstinació a sotmetre-la, li agafa de les nines i l'obliga. La submisa continua lluitant amb totes les seves forces.

Confondre joc amb realitat.

Què podem fer? Si creiem que aquesta situació pot donar-se, hauríem de parlar-ho, hauríem d'evitar en la mesura del possible aquests moments de rebel·lia fins que tinguem un profund coneixement de l'altra persona i sapiguem diferenciar clarament el conscient de l'inconscient. Podem tenir sessions, això ens ajudarà a conèixer-vos millor, però hem d'intentar fer comprendre a la persona submisa que ha de detenir aquests moments de rebel·lia i que ha de fer-ho no perquè així és tot més fàcil per a l'amo sinó perquè, fins que no passin unes quantes sessions i es coneguin més en profunditat, no haurien d'assumir tots dos el risc de confondre realitat amb joc, confondre una pràctica amb un abús.

El BDSM és un món de sensacions meravelloses, però també és un món on (per les seves característiques) a on haurem d'esforçar-nos per actuar de manera que evitem qualsevol perill emocional o físic fins que tinguem la total seguretat que hem eliminat qualsevol possible perill real de l'equació.

No hay comentarios:

Publicar un comentario